De opdracht
In het voorjaar 2017 presenteerde het Wereldmuseum de tentoonstelling Ik kook, dus ik ben. Een prachtige expositie waarin de ongekend rijke diversiteit aan eetculturen getoond werd. Een heel bijzonder onderdeel vormden drie kleitabletten uit Mesopotamië uit 1750 voor Christus, met daarop de oudste bekende recepten ter wereld. Er was echter een probleem, de originele kleitabletten lagen in het archief van de Yale University in de VS en mochten daar, uiteraard, absoluut niet uit. Ze waren te kwetsbaar. Er waren wel scandata beschikbaar. Zo werden er 3D-prints van de kleitabletten gemaakt. Nu hadden de bezoekers van de expositie iets dat ze konden vastpakken. Maar de tabletten onthulden nog steeds niet hun geheimen. Want de vraag bleef: wat waren nou eigenlijk de recepten op die kleitabletten? Zou je ze nog kunnen uitvoeren en hoe zouden de gerechten smaken?
Doelgroep
Alle bezoekers van de tentoonstelling.
Onze oplossing
De Syrische Chefkok Maher Al Sabbagh wilde de uitdaging aangaan om de recepten ook echt te gaan bereiden. Zijn passie voor koken leverde een prachtig verhaal op. Het verhaal van Maher Al Sabbagh, de vertalingen van de recepten en het koken zelf, heeft Zcene samengebracht in een videoprojectie, die precies passend op de uitvergrote kleitabletten werd geprojecteerd. Scandata werden gebruikt om de tabletten uit te vergroten en uit foam te frezen. Ideaal om aan de wand te hangen en als projectiescherm te gebruiken. Zo kwamen bijna 4000 jaar oude recepten tot leven.
Inzet en effectiviteit
Uit de reactie van de bezoekers bleek dat zij deze video-installatie een van de meest indrukwekkende onderdelen van de expositie vonden.
